ഒരിക്കല്‍
നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു...
കണ്ണുകള്‍
ശാന്തസമുദ്രം പോലെയാണെന്ന്....
മറ്റൊരിക്കല്‍...
ചിരി, തിരമാലകളാണെന്നും
വാക്കുകള്‍, തിരമൊഴിയായെന്നും
മൌനത്തിന് കടലാഴമുണ്ടെന്നും...
ചിലപ്പോള്‍
കാറ്റും കോളുമായെത്തുന്ന
പ്രക്ഷുബ്ധ മനസ്സെന്നും...
ഇപ്പോഴിതാ...
ശ്വാസോച്ഛ്വാസം,
കടല്‍ക്കാറ്റാണെന്ന്...
ഒടുവില്‍,
കടഞ്ഞെടുത്ത്..
കടന്നു പോകുമ്പോള്‍,
ചുണ്ടില്‍ കണ്ണീരുപ്പുണ്ടെങ്കില്‍
തിരുത്തിപ്പറയരുതേ...
നോക്ക്..
വിയര്‍പ്പിന്, കടലുപ്പു രസമല്ലേ...
എന്റെ ശരീരം നീലച്ചു തുടങ്ങി...
നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു...
കണ്ണുകള്‍
ശാന്തസമുദ്രം പോലെയാണെന്ന്....
മറ്റൊരിക്കല്‍...
ചിരി, തിരമാലകളാണെന്നും
വാക്കുകള്‍, തിരമൊഴിയായെന്നും
മൌനത്തിന് കടലാഴമുണ്ടെന്നും...
ചിലപ്പോള്‍
കാറ്റും കോളുമായെത്തുന്ന
പ്രക്ഷുബ്ധ മനസ്സെന്നും...
ഇപ്പോഴിതാ...
ശ്വാസോച്ഛ്വാസം,
കടല്‍ക്കാറ്റാണെന്ന്...
ഒടുവില്‍,
കടഞ്ഞെടുത്ത്..
കടന്നു പോകുമ്പോള്‍,
ചുണ്ടില്‍ കണ്ണീരുപ്പുണ്ടെങ്കില്‍
തിരുത്തിപ്പറയരുതേ...
നോക്ക്..
വിയര്‍പ്പിന്, കടലുപ്പു രസമല്ലേ...
എന്റെ ശരീരം നീലച്ചു തുടങ്ങി...
കവിത വായിച്ചു
ReplyDeleteആശംസകള്
നന്മകൾ നേരുന്നു.....
ReplyDeleteശുഭാശംസകൾ.....
മനസ്സിന്റെ പ്രക്ഷുബ്ധത വെളിവാക്കുന്ന കവിത......ആശംസകള്
ReplyDeleteകവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്
ReplyDeleteഅല്പം ആത്മാശം നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.
ReplyDeleteഎനിക്കുമുണ്ടൊരു ബ്ലോഗ്‌...... അഭിപ്രായം പറയുമെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു.... ചങ്ങാതിയാകാനും ക്ഷണിക്കുന്നു.......
ഈ നീലക്കടൽ താണ്ടി എപ്പോഴാണ്‌ മറുകരയെത്തുക. ആശംസകൾ
ReplyDeleteആശംസകള്
ReplyDeleteഞാനും ഒരു കടലാവും.
ReplyDeleteഒരുപാട് നിഗൂഡതകള്‍ ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച
തിരമാലകള്‍ അലറിച്ചിരിക്കുന്ന കടല്‍.
ആശംസകള്
Varnnanakal nannnayirikkunnu
ReplyDeleteThank you. friends..!
ReplyDelete